Cytaty o życiu, odpływy, człowiek, besty, przypływy, sentencje (568793)

Człowiek jest jak morze, ma swoje przypływy i odpływy.

Jasiu u spowiedzi mówi do księdza: - Pszę księdza zgwałciłem kurę. - Tak ? A jak to zrobiłeś? - No złapałem za skrzydła i łapy i dalej to już wiadomo. - Hmmm sprytnie to zrobiłeś, bo ja tylko za skrzydła i mnie pazurami podrapała.

Czy jeśli wyciągnę zawleczkę z granatu, to da się ją włożyć z powrotem? Proszę o szybką odpowiedź

SPRÓBUJ TO PRZECZYTAĆ!!!!! Okydrcie – tkylo mdąrzy lduzie mgoą to przczyteać. Nie moegłm ueiwrzyć że waśłciiwe młgoem zozureimć co cztyam. Fenoemen słiy lukidzego mógzu. Weułdg odykcira na Uinerwtesycie Cmabrigde, nie wżane w jaiekj kleojonści ułżoone są lietry wwryazie. Najawżnjszeią rzczeą jset żbey peirszwa i otsanita letria błya na waśłciywm meijcsu. Rszeta mżoe być uożołna gdizeklowiek ai tak wcąiż mżemoy to bez porbelmu perzytczać. Dzejie się takdaltgeo ze ldzuki mzóg nie cztya kadeżj poejdnczyej ltiery, ale słwoa jkao cłaśoć. Neiasmowtie? tak… Ja zwasze mśylaełm że piswonia jset wżana. Jeśli możesz to przeczytać, prześlij dalej.

Gdyby Matka Natura chciała, bym pływał, w akcie stworzenia i procesie ewolucji nie omieszkałaby wyposażyć mnie w błony między palcami.

Tęsknię i się tego nie wstydzę. Otwarcie mówię o swoim bólu, bo to najbardziej intensywne odczucie jakie mi po nim zostało. Już nie ukrywam łez, nie duszę szlochu,który wyrywa się z klatki piersiowej. Nie zamierzam go zapominać, wyrył zbyt wiele wspomnień w sercu.

Jesteś każdą moją myślą. Każdą nadzieją każdym moim marzeniem i nieważne co przyniesie nam przyszłość: każdy wspólnie spędzony dzień to najwspanialszy dzień mego życia. Zawsze będę należała wyłącznie do Ciebie.

Przyjaciele mogą cię zawieść, faceci mogą cię opuścić, ale siostra jest siostrą do końca życia.

Szczęście

Magia

Tak często się kłócimy, tak często się do siebie nie odzywamy, tak często najchętniej byśmy się pozabijali, ale jedno poszłoby za drugim mimo wszystko.

Gry powodują stres

Ale kiedy rzeczywistość była beznadziejna, fantazja stawała się niemal niezbędna

Serce obawia się cierpień, a strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.