Mem, zboczone, śmieszne teksty, śmieszne obrazki, dupa (783691)

Co widzisz?

Życie to nałóg, z którym bardzo trudno zerwać

Nawet jeśli znikniesz, tak po prostu, z dnia na dzień, z minuty na minutę, zawsze będziesz w moim sercu. Nawet, jeśli między nami pojawi się huragan słów, które wszczepią się w nasze tkanki sprawiając ból, Ty zawsze będziesz główną i przewodnią myślą w moim umyśle. Nawet jeśli nie będziesz chciał mnie znać, będziesz mówił, że to nie to, że nasz związek jest pomyłką, a ja byłam tylko błędem, nie będę miała Ci tego za złe. Pewnie pomyślisz sobie Dziwna i odejdziesz, ale wiedz, że gdyby nie Ty, wciąż ukrywałabym się w cieniu, nie miałabym odwagi pokazać światu uczuć, które tak długo w sobie tłumiłam. Mogę Cię znienawidzić tak jak Ty mnie, jednak zawsze kochać Cię będę bardziej. Paradoks za paradoksem, który sprawił, że miłość zaczęła wypiętrzać się przed moimi stopami, a ja, małymi kroczkami będę wspinać się na tą górę, która na każdym kroku, szykować nam będzie nowe niespodzianki.

Na kolanach po kamieniach póki tylko jest sens.

To, co w jednym ogrodzie uchodzi za chwast, w innym jest najważniejszą rośliną.

Cześć. Tym słowem wszystko się zaczyna i wszystko się kończy.

W każdy weekend tracę pamięć. Czy to da się wyleczyć?

Nie wybieramy sobie życia, to ono wybiera nas. Nie mamy też wpływu na to, ile przypadnie nam w udziale szczęścia, a ile smutku. To prawda, że nie wybieramy sobie życia, ale decydujemy, co zrobimy ze szczęściem i smutkiem, które są nam przeznaczone.

Czasem żałuje... ale pewnych rzeczy nie da się zawrócić...

Jeśli masz rodzinę, która Cię kocha, kilku dobrych znajomych, jedzenie na stole i dach nad głową, jesteś bogatsza niż myślisz.

Filipińska Choroba - przypadłość związana z nadużywaniem gościnności poprzedzającej publiczne wystąpienia. Objawy: przekrwione oczy, czerwony nos, zaburzenia koncentracji, osowiałość lub nadmierna wesołość, suchość w gardle, bredzenie, słowotok, niczym nieuzasadnione wyznania miłosne. Dolegliwości: w końcowym stadium choroby zarażony wszędzie dostrzega Pawie.

Nieodpowiednio romantyczna niewyobrażalnie wrażliwa niepojętnie zazdrosna nieustannie kłótliwa i niezrozumiale zamknięta.

Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który zgarnia wszystko, co nam na chwilę dane, i zostawia na brzegu tylko nagie i poszarpane szczątki?