codzienność (7)

Kiedy jesteś martwy w środku, ale musisz wstawać do pracy, żeby mieć co jeść

Muszę kochać ten syf, który mam każdy metr, każdy gram, to jedyne co znam

Czasami fascynuje mnie klej. Nikomu nigdy nie przychodzi do głowy zapytać klej, jak się trzyma. Czy nie czuje się zmęczony sklejaniem różnych rzeczy albo czy się nie boi, że się rozpadną, albo czy się nie zastanawia, z czego zapłacić rachunki.

I znów to samo. Co dzień zabija cię ten monotonny amok. Nie wiesz czemu nazwano go normalnością, wiesz tylko, że jest ci nie w smak. a złością zatruwasz najbliższych sobie, wtłaczając nowe dawki nienawiści w obieg.

Czasem rzeczy najzwyklejsze, kiedy się je dzieli z właściwymi ludźmi, bywają niezwykłe.