izolacja (2)

Gdy nienawidzisz ludzi

Wciąż krzywdzę ludzi. mówię słowa, które tak bardzo ranią innych. odpycham od siebie każdego, z własnej woli. nie posiadam granicy ironii, tylko dlatego, że nie zależy mi na ludziach, i na tym jak bardzo ich urażę. Nie umiem być dobra. Nie potrafię już słuchać, i pomagać. ranię tak mocno, bo wierzę w zależność: albo Ty ich, albo Oni Ciebie. Zmieniłeś mnie, bardzo.

Człowiek sam buduje sobie solidny płot ze wszystkich swoich: nie da się, nie mogę, nie powinienem, a potem wygląda zza sztachet tego płotu i zazdrości tym, którzy żyją na wolności

Trochę jakbym stał obok Ciebie w kolejce w sklepie przez kilka lat.

Kiedy nie chcesz mieć żadnych sąsiadów