przemijanie (59)

Jedną z najdziwniejszych rzeczy w życiu jest to, że będzie ono parło do przodu, ślepe i nieświadome, nawet gdy nasz prywatny świat, nasza mała wykrojona przestrzeń, jest niszczona przez kataklizmy, a nawet się rozpada. Jednego dnia masz rodziców, następnego jesteś sierotą. Dzisiaj znasz swoje miejsce i wiesz, dokąd zmierzasz, jutro błąkasz się po pustkowiu. A słońce nadal wschodzi, chmury płyną na niebie, ludzie chodzą na zakupy, woda szumi w rurach, żaluzje w oknach wędrują w górę i w dół. To właśnie wtedy uświadamiasz sobie, że w tym wszystkim, w życiu, w tym nieubłaganym mechanizmie istnienia, nie chodzi wcale o ciebie. Ono wcale się z tobą nie liczy. Życie będzie się toczyło dalej, nawet kiedy przejdziesz na drugą stronę. Nawet po twojej śmierci.

Spiesz się, bo nigdy nie wiesz, co cię dogania.

Trochę mi go brakuje, ale to kwestia czasu, a on był frajerem.

Wakacje.. Kilka lat temu czekało się z utęsknieniem na ten czas beztroski, teraz dni mijają jeden za drugim każdy taki sam podobny do wcześniejszego. Chciałabym wrócić do Przeszłości.. Być dziewczynką bez zmartwień z głową pełną marzeń i planów na dalsze życie.

Czasami coś po prostu pęka. Bez żadnego powodu, nie ma zdrady, nie ma wielkiej kłótni czy rozczarowań. Z dnia na dzień zaczynacie się od siebie oddalać i nic z tym nie możecie zrobić. Próbujecie, ale jesteście już za daleko, by chwycić swoje dłonie. Nie umiecie nawet powiedzieć czy Wam przykro, bo ten koniec przyszedł tak naturalnie jak zmiana pory roku.