rozstanie (111)

Mówiłam, że sobie odpuszczam, że kończe, o niego walczyć. Każdego dnia, zamiast: dzień dobry, powtarzałam: już mi nie zależy.

Żołnierz wrócił do domu po misji, nie jadł, nie pił, tylko od razu pognał do sypialni, aby spędzić upojną noc z żoną. Nad ranem Jasiu zagląda do sypialni i speszony szybko cofa się do korytarza: - Nie bój się, Jasiu. Wchodź śmiało! To ja, tatuś! tłumaczy żołnierz. - Tak, tak mówi nieśmiało chłopiec. Wszyscy tak mówią...

Tak łatwo się zakochać, ale trudno się odkochać...

Powiedz mi prosto w oczy, że te wszystkie gesty nic nie znaczyły. Wyśmiej mnie. Wykrzycz mi prosto w twarz, że jestem cholernie naiwna i że dla Ciebie nigdy nic nie znaczyłam.

Nie chwytaj mojej dłoni, jeśli za chwilę z inną pójdziesz na spacer. Nie całuj moich ust, jeśli masz wyobrażać sobie jej usta. Nie przytulaj mnie, jeśli masz czuć, że to ją trzymasz w ramionach. Nie mów mi, że mnie kochasz i nie rań więcej, przecież to teraz ona jest Twoim światem.