rozstanie (136)

Boję się pamięci o tych wszystkich ludziach, z którymi coś mnie łączyło, a z którymi rozdzieliło mnie milczenie.

To głupie tęsknić za kimś kogo już naprawdę straciliśmy, a pozostały tylko wiadomości w telefonie które tak ciężko się kasuje.

Myślę, że nie ma gorszego bólu niż świadomość, że to, co było, nigdy już nie wróci, że osoby, z którymi byliśmy blisko i nadal są ważni, traktują nas całkowicie obojętnie.

Początki są zawsze przerażające, a końcówki smutne, ale wszystko to, co jest pomiędzy sprawia, że WARTO.

Oddajesz komuś serce, a zbierasz jego resztki.