serce (43)

Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca, człowieka.

Przykre. Patrzę na dziewczynę, której właśnie pękło serce, a na dodatek patrzę w lustro.

Nie wiem czy słuchasz jak mocno bije serce, kiedy proste słowa stają się najtrudniejsze.

Jesteś ukrytym wierszem mego serca. Czytam Cię bez przerwy, uczę się ciebie na pamięć w każdej chwili naszej rozłąki.

Powiedziałam, że trzeba zaufać instynktowi. Nie sercu, bo bywa, że oszukuje, i nie głowie, bo za bardzo opiera się na logice.