smutek (59)

Czy człowiek ma jakiś moralny obowiązek lubić siebie samego?

Nikogo i tak nie obchodzi, co Cię boli, z czego się cieszysz, dlaczego płaczesz.

Ja jestem jedną z tych, która przywiązuje się do każdego miłego słowa. Tą, która zawsze wszystko wyolbrzymia. Zależy mi na innych o wiele bardziej, niż ja kiedykolwiek znaczyłam coś dla nich. Robię sobie nadzieje, a potem płaczę. Staram się tylko, żeby nikt nie zauważył tego, że jestem smutna. Często się śmieję, bo to kocham. Taka już jestem. Cholernie wrażliwa i wesoła.

Czy można być tak długo smutnym na tak ciekawym świecie?

Dziś znowu sztucznie zmniejszam wielkość źrenic, bo nie chcę patrzeć na świat, którego nie zdołam zmienić.