smutek (84)

Proszę mnie wygłaskać, wyściskać i wycałować, bo mi smutno.

Wieczory są w tym wszystkim najgorsze. Siedzisz w zupełnie ciemnym pokoju i starasz się wmówić sobie, że wszystko jest w porządku. Starasz się myśleć o czymś innym. I nagle zdajesz sobie sprawę, że już nie możesz, że nie ma go przy Tobie a łzy jakoś tak same zaczynają spływać po policzkach.

Czy kiedykolwiek doświadczyłaś czegoś tak cudownego, że kiedy to zostało Ci odebrane twoje życie było nie do zniesienia?

Świat to masa niepowodzeń ale jednocześnie piękno.

Po za tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.