szarość (4)

Wstanę jutro i jak to ja, uśmiech przykleję, zakiszę wszystko w środku i będę sobie powtarzała, że: Ja sobie nie poradzę sama? (i tak od w kółko od lat)

Wychodzisz do ludzi, śmiejesz się, na chwilę zapominasz o wszystkim. Potem wracasz do domu i wszystko wraca, cała szara rzeczywistość...

Jeśli świat jest kolorowy, to ja jestem daltonistką.

Każdy medal ma jednak dwie strony. Wyobrażałam sobie, że gdyby przyjrzeć się tkaninie naszej codzienności od spodu, dałoby się zauważyć wplecione pomiędzy kolorowe nici ponure szarości zwątpienia i lęku.

Bo Ty potrafisz zamienić moją szarą codzienność w dzień pełen szczęścia.