wiersz (54)

Mikołaj posłucha Zwykłego człowieka Bo zwykły człowiek Do próśb się ucieka, Więc jeśli prezentów moc chciałbyś mieć, Grzecznie na kartce swą prośbę wpleć

Kasy Kulczyka, Fury Rydzyka, Mocy Pudziana, Chaty Beckhama, Humoru od rana, Cholesterolu w normie Życzy Mikołaj w bardzo dobrej formie

Białe wąsy, biała broda Tylko śniegu nie ma – szkoda Iskry sypią się z pod sań Po asfalcie pędzi drań Śpieszył się bo pusto w worku, No i teraz stoi w korku!

6 grudnia – jak dobrze wiecie, Święty Mikołaj chodzi po świecie. Dźwiga swój worek niezmordowanie I każde dziecko prezent dostanie. A kiedy rozda już prezenty, Wraca do nieba uśmiechnięty.

Drogi, Święty Mikołaju, co przychodzisz prosto z raju i dla dzieci gwiazdkę masz, powiedz co mi dzisiaj dasz? Ja pamiętam, w zeszłym roku, przyszedłeś do nas o zmroku, miałeś z sobą mnóstwo rzeczy i wszystko dla grzecznych dzieci. Więc przez cały roczek długi, długi tak jak droga mleczna czekałam na ciebie kochany i starałam się być grzeczna.