wierszyki (191)

Kochać Cię było łatwo, zapomnieć niemożliwe.

Jest tak dzień w roku. W pamięci zostają żywe obrazy, a w sercu nadziei płomień, chwile które tak bardzo zatrzymać byś chciał, jak fale odpłynęły gdzieś w dal. Kiedyś znów wszyscy spotkamy się razem, czas straci wtedy znaczenie.

W dniu Zaduszek, W czas jesieni, Odwiedzamy bliskich groby, Zapalamy zasmuceni Małe lampki - znak żałoby. Światła cmentarz rozjaśniły, Że aż łuna bije w dali, Lecz i takie są mogiły, Gdzie nikt lampki nie zapali.

W dniu zadumy i nostalgii pamiętamy o tych, którzy odeszli, nie Oni nie odeszli, Oni są wśród nas, głęboko w naszych sercach schowani. I póki biją nasze serca, oni są wokół, tylko poza zasięgiem naszego wzroku. Bądźmy razem ze swoimi Zmarłymi. Niech ten dzień będzie czasem refleksji i wspomnień.

Ciszą cmentarną ukołysani, z dala od życia i znoju, dobiwszy wreszcie cichej przystani, odpoczywają w pokoju.