wierszyki prima aprilisowe (337)

Trudno jest żyć w nieszczęściu Kiedy płacze się i szlocha, Lecz jeszcze trudniej, Jest żyć bez kogoś, Kogo się kocha.

Skoro chcesz wiedzieć, wyznać ci muszę, że nierozłączne są nasze dusze. Świt. Wstajesz światłem opromieniona, Czuję me serce w twoich ramionach.

I Kocham Cie jak nikt, gdy biegasz i gdy śpisz, i kocham Cie tak jak sny, te w których pojawiasz się Ty, I Kocham Cie bo nikt, nie kochał mnie tak jak Ty, I dobrze nam razem jest zobacz, i nic nie poradzę że kocham.

Przed sądem oskarżony wyjaśnia, dlaczego zabił przechodnia: - Jadę sobie spokojnie ulicą, nagle jakiś facet zatrzymuje mnie i mówi: - Dawaj pieniądze! - Dlaczego? - pytam groźnie. - Prima Aprilis! To ja mu naplułam w oko i mówię: - Śmigus Dyngus! Wtedy on gasi papierosa na moim czole i mówi: - Popielec! No więc ja go przydusiłem i mówię: - Zaduszki! :P ^.^

Jesteśmy początkiem, a także i końcem, westchnieniem duszy z radości płaczącej, promykiem istnienia, który drogę wskazuję, byśmy na zawsze zapamiętali, co wzajemna miłość buduję.