wspomnienia z dzieciństwa (149)

Brak nałogów, żadnych długów, stres był czymś kompletnie nieznanym. Chciałoby się powrócić do tych beztroskich czasów.

Przyznaj się, że Ci zależało. Przez chwilę, ale zależało...

Wieczory są w tym wszystkim najgorsze. Siedzisz w zupełnie ciemnym pokoju i starasz się wmówić sobie, że wszystko jest w porządku. Starasz się myśleć o czymś innym. I nagle zdajesz sobie sprawę, że już nie możesz, że nie ma go przy Tobie a łzy jakoś tak same zaczynają spływać po policzkach.

Mówią, że? czas goi rany. Każdego dnia budzę się rano i mówię sobie, że muszę być twarda, że czas zapomnieć i iść dalej. Mam wrażenie, że mi to wychodzi ale wystarczy mała rzecz związana z nim i wszystko wraca. Nigdy tak nie kochałam. Byłam najszczęśliwszą osobą. Jednak coś poszło nie tak. Obie strony zawiniły. Straciliśmy do siebie zaufanie. A ja wiarę, że może nam się jeszcze udać. Myślałam, że będzie lepiej, a mimo czasu, który upłynął, nie jest. Tęsknię za nim tak bardzo. Nie chcę zapomnieć! Nie mogę wymazać tego z mego serca i pamięci! Kochałam Cię miłością jaką nikogo do tej pory nie pokochałam. Nie chcę, aby to tak się zakończyło!

Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić.