wyznanie (213)

Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam.

Prosiłam Boga o cud.. i go dostałam! Czyli Ciebie...

Żadne z nas nie jest perfekcyjne, daleko nam do ideałów. Oboje mamy po tysiąc wad, ale oddajemy sobie nawzajem te najcenniejsze dla nas cząstki serca, które tak naprawdę są najłatwiejsze do zranienia, do rozłamania na poranione cząstki. Oddajemy je ze świadomością, że żadne z nas tego nie zaprzepaści. Troszcząc się o to co zdążyliśmy razem zbudować utwierdzamy się w przekonaniu, że jesteśmy dla siebie potrzebni, że bez siebie nie potrafimy oddychać. A w momentach, w których tęsknimy zdajemy sobie sprawę z tego, jak bardzo się kochamy...

Mam tylko Ciebie i to mi wystarczy!

Jesteś dobrem i złem. Jesteś smutkiem i szczęściem. Jesteś łzami i uśmiechem. Jesteś kochankiem i przyjacielem. Jesteś po prostu wszystkim.