wyznanie miłości (1696)

I znów staramy się żyć normalnie, nie myśląc o tym co było, nie zwracając uwagi na to co dzieje się w naszych sercach. Staramy się o tym zapomnieć, z dnia na dzień jest nam coraz łatwiej. Przechodzi to w rutynę. Aż w końcu znów żyjemy normalnie. Znów starając się wyłączyć nasze uczucia. I tylko czasami, gdy się zapomnimy zagryzamy mocniej zęby, ściskamy w pięści dłonie starając się nie uronić łzy.

Najbardziej boli to że straciłam też przyjaciela i już nigdy nie będzie tak jak kiedyś.

A teraz, mężczyzna, który miał być zawsze przy mnie, mówi to samo innej...

Czasami lepiej jest milczeć, niż mówić innym co czujesz. To tylko bardziej boli, gdy masz świadomość, że oni cię słyszą, ale nikt do końca nie jest w stanie zrozumieć co przeżywasz.

Pasujemy do siebie jak dwa idealne kawałki puzzli :3