życie (658)

Myślę, że już czas zacząć żyć tak, jakbym była kochana.

Prawda jest jak przykrótki koc, pod którym marzną stopy.

Dusze przemierzają wieki, jak chmury przemierzają niebo i choć ani kształt chmury, ani barwa, ani wielkość nigdy takie same nie zostają, ciągle jest chmurą. I tak samo z duszą jest. Kto rzec może, skąd chmura przywiała? Albo kto tą duszą będzie jutro?

Jestem jaka jestem, więc pogódź się z tym, albo spadaj.

Za każdym razem kiedy w niego uwierzysz, będzie trochę bardziej istniał. Jeśli się uprzesz, zacznie istnieć na dobre. I wtedy ci pomoże.